Τετάρτη 28 Μαρτίου 2012

Η καλύτερη θεατρική παράσταση που παίχτηκε στα Γιάννενα τα τελευταία χρόνια

To μόνον της ζωής του ταξείδιον, του Γεωργίου Βιζυηνού σε διασκευή και σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη.

Γράφει ο ποιητής και συγγραφέας Νίκος Μπατσικανής:

Μια συγκλονιστική παράσταση, η οποία θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου, για την προσέγγιση, τη σκηνοθεσία και την ερμηνεία. Ρεσιτάλ ηθοποιίας από τη Μαρίνα Αργυρίδου.

Σε έναν εκφραστικό, χειμαρρώδη, αφηγηματικό μονόλογο, διάρκειας μιας ώρας, που κόβει την ανάσα, από την αρχή, μέχρι το τέλος, και βρίσκει τον ήρωα, αλλά και την ερμηνεύτρια, στην πιο μαγευτική κορύφωση, όπου οι θεατές, όρθιοι, χειροκροτούσαν τους συντελεστές επί ώρα. Παλλόμενη, η νεαρή ηθοποιός, κατέκτησε το κοινό, με την ερμηνεία και τον ρυθμό, μέσα σε μαγική ατμόσφαιρα. Η αρχαΐζουσα γλώσσα του συγγραφέα, διανθισμένη με την ντοπιολαλιά της πατρίδας του, συντείνουν στην επιτυχία της μαγικής συνταγής, παρ’ ότι τα συστατικά αυτά κάνουν πιο δύσκολο το εγχείρημα, για ένα κείμενο που, επιπλέον, δεν είναι θεατρικό έργο, αλλά ένα διήγημα, γραμμένο πριν έναν αιώνα.


Στην πόλη μας, δύο μέρες τώρα, δε μπόρεσε να γεμίσει το θεατράκι των 140 θέσεων. Και όσοι είδαν την παράσταση, το κλασικό μικρό κοινό του πνευματικού κέντρου δηλαδή, θεατρόφιλο ή από κάποια υποχρέωση παρόν, δεν έδειξε να ενθουσιάζεται και τόσο. Σε καμία περίπτωση όσο ενθουσιάστηκε ο επίσημος Τσάγκας βλέποντας τον πρώην επίσημο Ανυφαντή να κάνει παρέλαση.
Αυτή είναι η μικρή μας πόλη σήμερα, αλλά και αύριο δυστυχώς.


Κύριε Ελισάφ, βρίσκεται στην πόλη μας ο Δήμος Αβδελιώδης κι εσείς κάνετε απλά μια συνέντευξη τύπου μαζί του, και ανακοινώνετε ένα δελτίο τύπου για τις τρεις παραστάσεις. Αυτό. Μόνο. Και βγάλατε την υποχρέωση! Μόνο αυτό είστε ικανός να κάνετε; Δε λέω τα καταφέρνετε καλύτερα από τον προηγούμενο ιατρό. Αλλά αυτός είναι ο στόχος σας; Να φέρνετε στην πόλη ότι έτσι κι αλλιώς επισκέπτεται την περιφέρεια; Να ικανοποιείστε με ένα σταθερό κοινό 200 Γιαννιωτών οι οποίοι έχουν μία κάποια επαφή με τον πολιτισμό που παράγει η Αθήνα; 

Ολόκληρη η πόλη έχασε την ευκαιρία να ασχοληθεί και να γνωρίσει τους δύο μεγάλους, Αβδελιώδη και Βιζυηνό. Τα σχολεία, το πανεπιστήμιο, το πνευματικό κέντρο θα μπορούσαν να είχαν "προετοιμάσει" το έδαφος για να υποδεχτεί η πόλη τις παραστάσεις. Ο Αβδελιώδης θα μπορούσε να μιλήσει αυτές τις μέρες από το θεατράκι σε όλη την πόλη, μέσω του δικτύου με το οποίο παίζει ο κύριος Σκοπούλης, σε τάξεις, αίθουσες και πνευματικά κέντρα. Και άλλα διαφορετικά και πρωτόγνωρα θα υλοποιούσατε αν ακούγατε τους πολίτες σας, αν είχατε πραγματικό στόχο να προσφέρετε πολιτισμό σε όλους.

Έστω την τελευταία μέρα, ας μη χάσουμε την ευκαιρία να παρακολουθείσουμε την καλύτερη θεατρική παράσταση που παίχτηκε στα Γιάννενα τα τελευταία χρόνια. Την εποχή που η ελληνική γλώσσα πάει να αντικατασταθεί από τα ελληνικά του google translator, το κείμενο του Βιζυηνού κάνει το μυαλό να δουλέψει ξανά.
  

4 σχόλια:

SG είπε...

γνωρίζω οτι η παράσταση ήρθε - στην κυριολεξία - την τελευταία στιγμή αυτοπροτεινόμενη ουσιαστικά και οι υπεύθυνοι δεν θέλανε με τίποτα να την χάσουνε γιαυτό και το εξπρες του θέματος...Πιστεύω κι εγώ οτι στις μέρες που ζούμε επιβάλλεται πλέον - ειδικά σε τέτοιες - παραστάσεις το κάτι παραπάνω. Πρέπει να όλοι οι φορείς που ασχολούνται με τον πολιτισμό στην πόλη να ξανακαθίσουν το κοινό στα θρανία αλλιώς σιγα σιγά δεν θα πηγαίνει κανείς στο θέατρο/σινεμά/συναυλίες επειδή δεν απαντά η εκδήλωση στο γκουγκλ!
Κατα τ'άλλα νομίζω οτι η δουλειά του Ελισάφ είναι καλή. Τουλάχιστον στον ένα χρόνο αυτό είδα ενδιαφέροντα πράγματα σχεδόν σε όλους τους τομείς του πολιτισμού.

Υ.Γ. Επαναλαμβάνω την σημασία της πολιτιστικής εκπαίδευσης μέσω των πολιτιστικών ομάδων. Η αδιαφορία δεν είναι αναγκαστικά και μόνο λάθος του πολίτη. Είναι χρέος των επίσημων φορέων αλλά ακόμα και των ερασιτεχνικών ομάδων να "εκπαιδεύσουν" το κοινό, και πολύ περισσότερο στις μέρες μας που είναι τόσο εύκολο να αφεθεί κανείς...

Αβδελιώδης είπε...

"Ποτέ δεν υπήρξε σοβαρή και συνεπής πολιτική στο θέμα του πολιτισμού. Υπήρξαν, όμως, σοβαρές προσπάθειες για να εδραιωθούν τουλάχιστον κάποιοι θεσμοί. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα (ΔΗΠΕΘΕ), που καθιέρωσαν την αποκέντρωση και έδωσαν την δυνατότητα να παράγονται πρωτογενώς παραστάσεις σε δεκαέξι απομακρυσμένες πόλεις από την Αθήνα. Αυτό είχε ιδιαίτερη σημασία για την καλλιέργεια των παιδιών και των μαθητών σ’ αυτές τις επαρχίες. Κι όμως, ο θεσμός αυτός εξέπεσε σιγά-σιγά στα περισσότερα αυτά κέντρα, εξαιτίας της ίδιας της τοπικής αυτοδιοίκησης, που από το φόβο μήπως χάσει τον έλεγχο, άρα και την εξουσία, από έναν τέτοιο πολιτιστικό οργανισμό, που δεν μπορούσε να κατανοήσει τις μακροπρόθεσμες ευεργετικές του δυνατότητες, εφάρμοσε την προκρούστεια μέθοδο για να τον φέρει στα μέτρα της, μέτρα που δυστυχώς αποδεικνύονται σχεδόν πάντα μικρότερα των περιστάσεων, όπως λέγεται. Ποιος φταίει; Μήπως ο ίδιος ο θεσμός; Όχι, βέβαια. Αυτός ό,τι κασέτα του βάλεις να παίξει, θα παίξει. Και το πρόβλημα, βεβαίως, δεν ήτανε οικονομικό, αλλά χρησιμοποιείτο έτσι σαν άλλοθι, για να καλύψει την πολιτική αδυναμία και ανεπάρκεια έως μειοδοσία. Τα πολιτικά, όμως, ζητήματα και τα ζητήματα των θεσμών δεν λύνονται και δεν πρέπει να λύνονται μόνο από τους πολιτικούς συντελεστές, αλλά και από τους ίδιους τους πολίτες που συμμετέχουν, συναποφασίζουν, εγκρίνουν ή απορρίπτουν. Η ουδετερότητα, η παθητικότητα και η συνενοχή των πολιτών είναι η μεγαλύτερη παγίδα για να πέσει κανείς μέσα."

Πέρα βρε έχει είπε...

SG δε στέκει ως δικαιολογία πως ήρθε ξαφνικά (!!) στην πόλη μας μία παράσταση που παίζεται πάνω από δύο χρόνια σε όλη την Ελλάδα με εξαιρετικές κριτικές.

Ο κύριος Ελισάφ κάνει σπουδαία δουλειά σε σχέση με τον προηγούμενο γιατρό υπεύθυνο πολιτισμού, αλλά και σε σχέση με πολλούς από τους σημερινούς δημοτικούς συμβούλους μας.
Όμως επειδή η σύγκριση δε γίνεται με το άσχημο παρελθόν μας, ο κύριος Ελισάφ δείχνει ερασιτέχνης, ανεπαρκείς, παλαιάς κοπής και δε φαίνεται να ακούει και κανέναν.

Ήλπιζα πως χρειάζεται μία πίστωση χρόνου, όμως όσο ο χρόνος περνά η απογοήτευση μεγαλώνει.

Πέρα βρε έχει είπε...

Από περσινή ανακοίνωση του θεάτρου Αμαλία στη Θεσσαλονίκη:

"...θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε σχετικά με τις πρωινές παρουσιάσεις για σχολεία της παράστασης "Το μόνον της ζωής του ταξείδιον", το αριστούργημα του Γ.Βιζυηνού, σε θεατρική διασκευή και σκηνοθεσία Δήμου Αβδελιώδη, στις 14 και 15 Απριλίου στο θέατρο Αμαλία στη Θεσσαλονίκη.

Η παράσταση έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα για το μαθητικό κοινό, τόσο για τον ψυχαγωγικό όσο και για τον παιδαγωγικό της χαρακτήρα. Πολλοί μαθητές και στην Αθήνα και στην επαρχία έχουν παρακολουθήσει την παράσταση κι έμειναν κατενθουσιασμένοι..."