Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Ο Γιάννης Σκοπούλης είναι ο optical man

Άλλη μία digital art παρουσίαση είχαμε σήμερα στην πόλη μας! Ο καλλιτέχνης (στο είδος του) Γιάννης Σκοπούλης παρουσίασε κι αυτός στο διαδίκτυο το τελευταίο του έργο με τίτλο OPTICAL MAN, ο οπτικός άνθρωπος!
Ένα καθαρά ανθρωποκεντρικό έργο το οποίο υλοποιήθηκε με την τελευταία τεχνολογία των δικτύων.


Ο Γιάννης Σκοπούλης είναι ένας δημόσιος υπάλληλος ο οποίος κατάφερε να κάνει το χόμπι του τέχνη. Εδώ και ένα χρόνο είναι επίσης γνωστός και από την εκλογή του ως δημοτικός σύμβουλος στα Νέα Γιάννενα, όπου και είναι υπεύθυνος για κάποιον από τους τομείς στους οποίους έχουν τεθεί υπεύθυνοι δημοτικοί σύμβουλοι.
Είναι ένας δύσκολος καλλιτέχνης και γι΄αυτό δεν έχει γίνει ακόμη ευρύτερα γνωστός. Το ίδιο και το έργο του, ένα έργο γεμάτο νοήματα, τα οποία όμως δε καταφέρνουν να φτάσουν στον απλό πολίτη. Θα έλεγε κανείς για τον "οπτικό άνθρωπο" πως πρόκειται για τέχνη για την τέχνη, η οποία μιλάει μόνο στον ίδιο τον δημιουργό της, δίχως να επωφελείται τελικά ο πολίτης.

Με αφορμή τη σημερινή παρουσίαση, το Πνευματικό Κέντρο τροποποίησε άμεσα το πρόγραμμα των εκδηλώσεων για τις επόμενες ημέρες, ώστε να πραγματοποιήσει μία εκδήλωση με τίτλο "Ο όπτικαλ μαν και το bottleneck" στην οποία ο Χρυσόστομος Βούζας θα διαβάσει αποσπάσματα από το βιογραφικό του καλλιτέχνη.


4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όχι ρε, πως σου ήρθε; Καμία εμμονή με τον Σκοπούλη! Όχι και εμπάθεια...

Πέρα βρε έχει είπε...

Ό,τι βλέπει ο καθένας.

Μόνο πες κάτι και για τον Θωμά Μπέγκα, ανώνυμε οπαδέ του Γιάννη Σκοπούλη, με τον οποίο έχουμε ασχοληθεί περισσότερο (περισσότερη εμπάθεια) και δε φαίνεται να έχει υποστηρικτές.

Βέβαια ο καλύτερος ανώνυμος οπαδός θυμάμαι, ήταν αυτός που παλιότερα υπερασπίζονταν τον Ανυφαντή (εκεί να δεις εμπάθεια)...

Ανώνυμος είπε...

Ναι μωρέ δίκιο έχεις! Τι Σκοπούλης τι Ανυφαντής...
(Οπαδός, γιατί με ποδοσφαιρικούς όρους αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα.)

Ανώνυμος είπε...

Φτάνει πια με τα ανερματιστικά προσωπικά του καθενός. Τους εκλέγουμε για να κάνουν δουλειά για το Δήμο, όχι για να λύνουν τα υπαρξιακά τους. (βλ. εγώ αν δεν ζούσα στα Γιαννενα θα είχα γίνει τουλάχιστον σαν τον μακαρίτη τον Bill...)