Κυριακή 3 Μαΐου 2009

Πόλεις που αγαπούν το ποδήλατο

H εταιρεία Virgin, ανακοίνωσε πριν δυο χρόνια την εντεκάδα των πόλεων που αγαπούν το ποδήλατο, βασισμένη στα πέντε κριτήρια της Ένωσης των Αμερικανών Ποδηλατιστών. Τα κριτήρια, γνωστά και ως "The Five E's" είναι:

Μηχανική (Engineering)
Εξετάζεται η τεχνική υποδομή της πόλης. Θα πρέπει να υπάρχει ένα master plan, ολοκληρωμένα δίκτυα δημόσιων ποδηλατοδρόμων, χώροι εξυπηρέτησης, ασφαλούς στάθμευσης ποδηλάτων, κ.α.

Εκπαίδευση (Education)
Εξετάζεται η προσπάθεια της πόλης για την εκπαίδευση των ποδηλατιστών κάθε ηλικίας, ώστε να οδηγούν με ασφάλεια σε όλα τα είδη δρόμων καθώς και σε δρόμους της πόλης με μεγάλη συμφόρηση. Επίσης η εκπαίδευση των αυτοκινητιστών ώστε να μάθουν να μοιράζονται ασφαλώς τους δρόμους με τους ποδηλάτες.

Ενθάρρυνση (Encouragement)
Εξετάζονται οι τρόποι με τους οποίους η πόλη προωθεί και ενθαρρύνει τη χρήση ποδηλάτου. Προγράμματα, εκδηλώσεις, παιχνίδια, ασφαλείς διαδρομές προς το σχολείο, σύλλογοι, κ.α. Επίσης η ύπαρξη ειδικών χώρων για ποδήλατα, όπως πάρκα για εκτός δρόμου ποδηλασία, BMX, κ.α.

Νομοθεσία (Enforcement)
Εξετάζεται η ύπαρξη νόμων που περιγράφουν την ασφαλή χρήση του ποδηλάτου στην πόλη και την αντίστοιχη συμπεριφορά των αυτοκινητιστών προς τους ποδηλάτες.

Αξιολόγηση και Σχεδιασμός (Evaluation & planning)
Εξετάζονται τα συστήματα που εφαρμόζει η πόλη για την αξιολόγηση της παρούσας κατάστασης και για τον μελλοντικό σχεδιασμό της. Η καταγραφή ποσοτικών δεικτών όπως η χρήση και τα ατυχήματα, καθώς και η διαδικασίες για τη βελτίωση των δεικτών.


Και τώρα, σας παρουσιάζουμε τις έντεκα πόλεις του κόσμου, φτιαγμένες για ποδηλάτες:

1. Amsterdam, (750.000 κάτοικοι) η παγκόσμια πρωτεύουσα του ποδηλάτου, όπου το 40% της συνολικής κίνησης πραγματοποιείται με αυτό.

2. Portland, Oregon, USA (530.000 κάτοικοι) όπου μεταξύ άλλων, παρέχονται δωρεάν ποδήλατα σε πολίτες με χαμηλά εισοδήματα.

3. Copenhagen, (1.800.000 κάτοικοι) από τα υψηλότερα επίπεδα διαβίωσης, η πόλη των ποδηλάτων, στην οποία κάθε πολίτης διαθέτει ένα ποδήλατο.

4. Boulder, Colorado, USA (100.000 κάτοικοι) μία πόλη μικρότερη από τα Γιάννενα, με λωρίδες ποδηλάτου στο 95% των δρόμων της.

5. Davis, California, USA (65.000 κάτοικοι) μία ακόμη μικρότερη πόλη με πάνω από 100 μίλια ποδηλατο-λωρίδων.

6. Sandnes, Norway, (56.000 κάτοικοι) η μικρότερη πόλη της ενδεκάδας με τη μεγαλύτερη κουλτούρα ποδηλάτου.

7. Tronheim, Norway, (160.000 κάτοικοι) μία ακόμη μικρή Νορβηγική πόλη η οποία διαθέτει το μοναδικό lift ποδηλάτων στον κόσμο.

8. San Francisco, California, 744.000 κάτοικοι, εκ των οποίων οι 40.000 πηγαίνουν καθημερινά στη δουλειά τους με ποδήλατο. Bikestation.

9. Berlin, (3.400.000 κάτοικοι) η μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας διαθέτει 400.000 ποδηλάτες, οι οποίοι κατέχουν το 12% της συνολικής κίνησης της πόλης.

10. Barcelona, (1.600.000 κάτοικοι) η οποία έχει αναπτύξει το μεγαλύτερο σύστημα χρήσης δημοσίων ποδηλάτων για τη μετακίνηση. Επίσης διαθέτει 3.250 θέσεις στάθμευσης ποδηλάτου. Barcelona en bici (ποδηλατικός χάρτης).

11. Basel, Switzerland, (200.000 κάτοικοι) μία μικρή αγροτική πόλη, με όμορφες διαδρομές μέσα από οπωροφόρα δέντρα και αμπελώνες.

Τα παραδείγματα υπάρχουν, είναι πολλά και επιτυχημένα. Πόλεις μεγάλες, αλλά και πόλεις μικρές.

Μήπως επιτέλους η πόλη μας πρέπει να ξεχωρίσει σε κάτι αξιόλογο; Μέχρι σήμερα κατάφερε να ξεχωρίζει μόνο, ως μία πόλη που θα έπρεπε να ξεχωρίζει, όμως δεν κατάφερε ποτέ να ξεχωρίσει σε κάτι ξεχωριστό.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τι ωραία που θα ήταν..

Ανώνυμος είπε...

καθενας με την μαλακια του .....

κ γω μια ζωη θυμαμαι τον εαυτο μου με ενα ποδηλατο να ειμαι ... (32χρονων ειμαι)
αλλα ρε σεις τα γιαννενα δεν ειναι μεσολογγι που ειναι επιπεδο ..

εδω εχουμε ανηφοριτσες σπεσιαλ .. και κανενας δεν προκειται να το χρησιμοποιησει για να παει στην δουλεια του .. μια φορα το εκανα και ο ιδρωτας πηγαινε συννεφο ..

1000φορες μηχανακι εστω κ ενα μικρο .. κ τα αυτοκινητα θα μειωθουν και ολοι μας θα ειμαστε ποιο ανετοι κ ξεκουραστοι αλλα...

μαλλον καποιοι το φοβαστε !!!!

Ανώνυμος είπε...

The Londoner

Αγαπητή ομπρέλα

Ως απάντηση των παραπάνω θα αναφερθώ στο παράδειγμα του Λονδίνου το οποίο και ζω καθημερινά. Μια πόλη 15 εκατομμυρίων κατοίκων περίπου που ζει με το ποδήλατο. Είναι εκπληκτικό αυτό που παρατηρεί κάποιος καθημερινά στο κέντρο της πόλης. Κουστουμαρισμένους κυρίους και κυρίες με το ταγέρ καβάλα στο ποδήλατο με το απαραίτητο κράνος και το κίτρινο γιλέκο, τις νύχτες μάλιστα συνοδεύεται και με ένα φακό σήμανσης στο κράνος…..

Και το μόνο που κινείται στο κέντρο της πόλης, το οποίο έχει πολύ στενά δρομάκια, είναι τα κόκκινα λεωφορεία, τα μαύρα ταξί και τα ποδήλατα, όσοι δε γουστάρουνε το φώς πάνε με το μετρό….

Η εύκολη απάντηση σε όλα αυτά είναι ότι το Λονδίνο είναι επίπεδο και ευνοεί τη χρήση του ποδηλάτου, όπως άλλωστε το Άμστερνταμ και πολλές από τις πόλεις που αναφέρεις. Λάθος το Λονδίνο έχει και ανηφόρες και κατηφόρες. Η διαφορά είναι ότι όπου κι αν πας υπάρχουν διαδρομές, οι οποίες δεν είναι απαραίτητο να είναι δρομάκια χτισμένα, προστατευτικά τα οποία είναι ξεχωριστά από τον κυρίως οδικό άξονα. Μια μπογιά και μόνο στον ήδη υπάρχοντα δρόμο αρκεί. Μια μπογιά που δηλώνει ότι εδώ περνάει το ποδήλατο και κανείς άλλος. Μια μπογιά όμως που όλοι τη σέβονται….

Επομένως υπάρχει συνείδηση και αποδοχή για το ποδήλατο, ο κόσμος το βλέπει ως άλλο ένα τρόπο μετακίνησης και όχι σαν το παιχνίδι του πιτσιρικά όπως έχει υπερισχύσει στη συνείδηση των Ελλήνων.

Προσπάθεια και θέληση χρειάζεται. Η πολιτική ηγεσία το στηρίζει εδώ ουσιαστικά. Χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του δημαρχάρα Boris Johnson ότι θα διαθέσει 15 εκατομμύρια λίρες για την επέκταση του δικτύου σε όλο το Λονδίνο. Όραμα του, οι ολυμπιακοί αγώνες να γίνουν γνωστοί σαν οι ολυμπιακοί αγώνες του ποδηλάτου, πράγμα που είναι σίγουρο πως θα συμβεί.

Ο σχεδιασμός ξεκινά από παντού, όλοι συμμετέχουν. Για παράδειγμα τα πανεπιστήμια αναθέτουν πτυχιακές εργασίες στους φοιτητές τους με θέμα το σχεδιασμό ποδηλατοδρόμων σε διάφορες περιοχές της πόλης, μειώνοντας έτσι το κόστος της μελέτης. Τα δημοτικά συμβούλια ξεκινούν το σχεδιασμό από τις περιοχές που είναι κοντά σε σχολεία με στόχο η συνήθεια αυτή να ξεκινήσει από μικρή ηλικία, μάλιστα προσπάθεια είναι όλοι οι κεντρικοί δρόμοι κάθε περιοχής να συνοδεύονται και από διαδρομές για το ποδήλατο.

Πόσο δύσκολο λοιπόν είναι και πόσα λεφτά θα χρειαστούνε κάτι τέτοιο να γίνει σε μια πόλη 100 χιλιάδων όπως τα Γιάννενα; Η Κενάν Μεσαρέ κόστισε κάτι λιγότερο από 6 εκατομμύρια. Είναι δύσκολο να βρεθεί το ένα δέκατο από αυτό το ποσό για την κατασκευή ενός δικτύου ποδηλατοδρόμων; Νομίζω πως όχι. Θέληση πάνω απ’όλα και σωστός σχεδιασμός χρειάζεται…..

Καιρός λοιπόν κάποιοι να ξυπνήσουν…

Νορβηγός είπε...

Anonyme που έχεις τη δική σου μαλακία, δε πρόσεξες καλά. Το Tronheim, μια πόλη σαν τη δική μας, είναι τίνγκα στις ανηφόρες, μα έγινε παγκοσμίως γνωστό για το lift ποδηλάτων.

Στα Γιάννενα πού είδες ανηφόρες? Μόνο για να αναίβεις στο Φρόντζο ίσως ιδρώσεις. Εκεί δουλεύεις?

Και για να σε ενημερώσω, από τότε που ήσουν παιδί, τα ποδήλατα εξελήχθηκαν. Τώρα έχουν ταχύτητες!!
Όπως έχουν τα μηχανάκια!! Και λειτουργούν το ίδιο: αν νομίζεις πως έχει ανηφόρα και δεν τραβάει, κατεβάζεις ταχύτητα. Είναι πραγματικά πολύ απλό και βολικό...


Londoner, πολύ καλό το σχόλιό σου! Έχεις να μας στείλεις κάτι επιπλέον για να ενημερωθούμε κι εμείς εδώ πίσω από τα βουνά?

Ανώνυμος είπε...

όσο οι ανώνυμοι νο2 όχι μόνο δεν καταλαβαίνουν ότι εκτίθενται με αυτά που γράφουν αλλά το κάνουν και με προσβλητικούς νεοελληνικούς χαρακτηρισμούς άντε να πας μπροστά..

anonymous no2 είπε...

εγω εχω εξελιχθει και εχω ξεφυγει απο το ποδηλατο .. μηχανακι κυριοι ανετα ξεκουραστα ... γρηγορα !!!
εσεις μεινετε στην εποχη του χαλκου

σε λιγο θα λετε να κυκλοφορουμε με αλογα ..!!!

Do it yourself είπε...

Φίλτατη Umbrella,
τί μού θύμισες τώρα...

Ταξειδεύοντας κάποτε με αυτοκίνητο από Βρυξέλλες για Άμστερνταμ παρατήρησα, στο έδαφος της Ολλανδίας, δίπλα στον αυτοκινητόδρομο έναν άλλον δρόμο, ασφαλτοστρωμένο κι αυτόν, πλάτους όμως όχι περισσότερο από ενάμισυ μέτρο, με ΠΛΗΡΗ ΣΗΜΑΝΣΗ.

Σταμάτησα σε ένα σημείο όπου αυτός ο στενός δρόμος διακλαδώνονταν και πήρα μιά φωτογραφία: Στον «δικό μου» τον δρόμο μια μεγάλη ταμπέλλα έδειχνε «Άμστερνταμ 37 χλμ» και στη διακλάδωση του διπλανού στενού δρόμου άλλη, μικρή αυτή, ταμπέλλα έδειχνε «Άμστερνταμ 31 χλμ»!!!
Οι ...άθλιοι ολλανδοί έχουν ειδικό δίκτυο για ποδήλατα και στην ύπαιθρο!
Η απόσταση ήταν μικρότερη στον ποδηλατόδρομο διότι προφανώς ο αυτοκινητόδρομος έκανε κύκλο...

Εντάξει... βοηθάει που η Ολλανδία είναι "ταψί", όμως θέμα νοοτροπίας είναι κυρίως.
Και στα Γιάννενα με ποδήλατο ταχυτήτων κανένα πρόβλημα δεν έχω βρεί σε κάποιες ανηφόρες, παρά την ηλικία {και το βάρος...} μου.

Καλή επιτυχία στον αγώνα σου.

Σαντογκολντ είπε...

Προσέξατε οτι στην λίστα οι πόλεις είναι βόρειες με ζόρικες καιρικές συνθήκες;
Όσο για τις ανηφόρες και κατηφόρες, τι να πω ρε παιδιά...δεν είναι και τόσο τραγικές! Είμαι 32 χρονών και καπνιστής και ως τώρα δεν είχα κανένα πρόβλημα...(οχι δεν ανέβηκα στο Φρόντζο).
Σήμανση για ποδήλατα έχουν και ορισμένες πόλεις της Ιταλίας (Φεράρα) ενώ γενικά το ποδήλατο ακόμα και σε μεγάλες πόλεις (Μπολόνια, Φλωρεντία) χρησιμοποιείται πάρα πολύ και οχι μόνο από φοιτητές.

el Romandante είπε...

προσθέτω στα όσα έγραψε ο Londoner και τον ποδηλατόδρομο που βρίσκεται στα σκαριά και θα συνδέει το Παρίσι με το Λονδίνο!
λεπτομέρειες στο:http://www.francobritishcycleplan.org/

επέστρεψα πρόσφατα στα γιάννενα για 2 βδομάδες και βρήκα πολλούς καινούργιους δρόμους, κανένας όμως δεν είχε σχεδιασμό (την απλή μπογιά δηλαδή) για το ποδήλατο... κρίμα. Όπως και η ραγδαία αναπτυσσόμενη λεωφόρος Πανεπιστημίου... κρίμα εις διπλούν