Δε βαρεθήκατε ακόμη να στριμώχνεστε για καφέ στις επεκτάσεις απέναντι, των καφετεριών της Γαριβάλδη, βλέποντας τα αυτοκίνητα να μποτιλιάρουν; Δε νιώθετε στην πλατεία Μαβίλη σαν κότες σε μεγάλο κοτέτσι; Και δίνετε τόσα λεφτά για έναν χάλια καφέ, με χάλια μπισκοτάκι Βελγίου, χωρίς μεράκι, χωρίς καϊμάκι.
Δοκιμάστε μια αλλαγή.
Δοκιμάστε να καθίσετε στο γρασίδι!
Με τον καφέ σας, το τάπερ με τα μπισκοτάκια της μαμάς, τη λεμονάδα της θείας, το σάντουιτς, το βιβλίο, την εφημερίδα, τον φορητό σας υπολογιστή, το ποδήλατο και την καρό κουβέρτα.
Ακόμη έχουμε αρκετούς ελεύθερους χώρους στην πόλη, γύρω από το κάστρο, στα πάρκα, στις πλατείες. Αν χρησιμοποιήσουμε τους ελεύθερους χώρους, αναγκαστικά θα γίνουν ομορφότεροι και περισσότεροι.
Άλλωστε υπάρχουν κάποιες ...στάσεις που ασφυκτιούν στα τραπεζοκαθίσματα, γιατί θέλουν την άπλα τους.
Τις (οικονομικά τουλάχιστον) δύσκολες εποχές που ζούμε, κάνεις και τη σχετική οικονομία σου παίρνοντας τον καφέ στο πλαστικό με ένα μόνο ευρώ. 
Δοκιμάστε την αλλαγή.
Την επόμενη φορά καθίστε στο γρασίδι!
1 σχόλιο:
Στις πόλεις του εξωτερικού που συνηθίζουν να κάθονται στο γρασίδι πάντως δεν υπάρχουν αδέσποτα και τα καφέ είναι σαφώς χειρότερα (για να μη μιλήσουμε για τις τουαλέτες των καφέ)...
Δημοσίευση σχολίου