Βοηθείστε να βρεθούν οι φυσικοί αυτουργοί (τους ηθικούς αυτουργούς τους γνωρίζουμε καλά). Όποιος κι αν είναι αυτός που πότισε τα αδέσποτα δηλητήριο, γνωστός, συγγενής ή φίλος μας, πρέπει να απολογηθεί στη Δικαιοσύνη. Δε μπορούμε να αφήσουμε ένα τέτοιο γεγονός έτσι απλά να ξεχαστεί. Αυτός που τόλμησε να δολοφονήσει μία αγέλη σκυλιών στο κέντρο της πόλης μας, ανοίγει το δρόμο στον επόμενο που θα αναζητήσει αύριο το δίκιο του με την καραμπίνα, σημαδεύοντας ανθρώπους.
Σοκ από τις φόλες στο κέντρο της πόλης
ΣΚΟΡΠΙΑ ΝΕΚΡΑ ΣΚΥΛΙΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ! ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ
Κινητοποίηση
Το περιστατικό με τα τρία σκυλιά που ψόφησαν από φόλες προχτές το βράδυ στο κέντρο της πόλης συνεχίζει να σοκάρει τους πολίτες. Μια ομάδα από αυτούς, οι οποίοι ήταν και αυτόπτες μάρτυρες του περιστατικού, συγκεντρώθηκαν και αποφάσισαν να προχωρήσουν σε διαμαρτυρία. Την ερχόμενη Τρίτη θα μοιράσουν έξω από το Δημαρχείο φυλλάδια στους πολίτες για την προστασία των αδέσποτων ζώων. Παράλληλα, προετοιμάζουν για την ερχόμενη Πέμπτη, στις 7.30 το απόγευμα, ανοιχτή συζήτηση στο Εργατικό Κέντρο. Κι όλα αυτά με την ελπίδα ότι ένα κίνημα πολιτών θα καταφέρει να θέσει σε εγρήγορση τις
αρμόδιες αρχές. Β.Α. [Εφημερίδα Ηπειρωτικός Αγώνας, 1/2/2009]
Συνήγορος του Πολίτη: Συμμόρφωση Δήμου προς τις διατάξεις ν. 3170/2003 «περί αδέσποτων ζώων»
Συνήγορος για τον Δημότη: Αντιμετώπιση του ζητήματος των αδέσποτων ζώων
8 σχόλια:
Κυρίες - Κύριοι,
Με μεγάλη μου λύπη διαπιστώνω ότι οι φίλοι που μέχρι προ τινος περιδιαβαίνανε ανέμελα τους δρόμους της πόλης, δέχτηκαν ύπουλη και άνανδρη επίθεση από γνωστό τραμπούκο/δολοφόνο ο οποίος κυκλοφορεί ατιμώρητος κουτσοπίνοντας τσιπουράκια στο γραφείο του ενώ καμαρώνει για το κατόρθωμά του.
Θέλετε τω όντι να βρείτε τον δράστη και να τον προσάγετε στην δικαιοσύνη; Δεν χρειάζεται να ψάξετε μακριά: εκεί γύρω βρίσκεται και περιμένει στα μουλωχτά την επόμενη ευκαιρία για να επαναλάβει το έγκλημα.
Απαιτείται όμως το ανάλογο θάρρος για να τον ξετρυπώσει κανείς, καθότι τυγχάνει υψηλής προστασίας από ανθρώπους που μετράνε ψήφους και όχι αθώες ζωές, από συμπολίτες (αν και αμφιβάλλω ότι είναι Γιαννιώτες - αλλά "βαφτισμένοι" ετεροδημότες - εάν έχει σημασία)που ο σκοπός είναι η εργολαβία και η προώθηση των ιδιοτελών τους επιθυμιών. Είναι και αυτοί ένοχοι.
Έχουμε το θάρρος να σύρουμε τον άνθρωπο αυτό στα δικαστήρια; Έχουμε τα κότσια να φτάσουμε μέχρι τέλους και να καταγγείλουμε την δημοτική αρχή, ίσως και σύσσωμο το δημοτικό συμβούλιο για την αδιαφορία που επιδεικνύουν;
Θα μπορέσουμε τέλος, να αποκαταστήσουμε την αξιοπρέπεια των ψυχών αυτών που βασανίζονται με την πολύπαθη όσο και πολύτιμη ζωή τους;
Ας αναπαύει ο Θεός τις ψυχές τους
"οι φίλοι που μέχρι προ τινος περιδιαβαίνανε ανέμελα τους δρόμους της πόλης".. πλάκα κάνεις ..δε μπορεί..και αφού είστε τόσο ευαίσθητοι με το συγκεκριμένο θέμα γιατί δεν οργανώνετε ένα σύγχρονο κυνοκομείο όπου θα μαζεύετε τα αδέσποτα, θα περνάτε μαζί τους ώρες ανέμελες και θα προσφέρετε εθελοντικά τις υπηρεσίες σας; Και για να μην παρεξηγηθώ.. δεν είμαι υπέρ της φόλας και είμαι κάθετα επικριτικός απέναντι στην αδιαφορία των αρμόδιων υπηρεσιών του δήμου αλλά δε μπορώ και τη δακρύβρεχτη υποκρισία κάποιων δήθεν φιλόζωων.. και δεν εννοώ απαραίτητα εσένα.. αλλά τις ανέμελες βόλτες αγελών από σκύλους σε αστικό περιβάλλον δεν τις θέλω καθόλου.. έχουμε και παιδιά.. παιδιά λέω, όχι σκυλιά..
Ωραία λοιπόν,
Πολύ πιθανό ορισμένα εκ των εν θερμώ γραφομένων να ηχούν γαργαλιστικά έως και οχληρά στα ώτα ευαίσθητων πολιτών.
Μιας και μιλάμε για ευαισθησία, έννοια τόσο προσωπική όσο και απέραντα παρεξηγημένη, πρόθεση μου είναι να επικεντρωθώ σε αυτή: εν τέλει το μέγα ζήτημα, το κυρίως ζητούμενο.
Όχι λοιπόν στην αρειμάνια και ανεύθυνη ζωοφιλία ορισμένων άκληρων κυριών ‘με σκυλάκια κανίς’ τα οποία αποκαλούν ‘μωρά’, ‘παιδάκια’ η ό,τι άλλο πλήττει την δημοκρατική και φιλολαϊκή ευθυκρισία των υπερασπιστών της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, όχι στην υποκρισία και την άκριτη αναγωγή των τετράποδων παρεπιδημούντων σε ισότιμους πολίτες τα οποία, εις βάρος της ανατροφής των παίδων και του δικαιώματός των να κυκλοφορούν ανενόχλητα και απαρεμπόδιστα στους δρόμους της ωραίας μας πόλης, διεκδικούν με αγελαία χυδαιότητα τα δηκτικά τους ένστικτα.
Ντροπή και όνειδος στους συνανθρώπους μας αυτούς που πολλές φορές με το υστέρημά τους (ή και το πλεόνασμά τους θα υπερθεματίσω κακεντρεχώς) τείνουν χείρα βοηθείας στα πλάσματα αυτά, τα φροντίζουν, τα εμβολιάζουν, τα στειρώνουν, τα περιθάλπουν, τα αποχαιρετούν με στοργή από τον μάταιο τούτο κόσμο ακόμη και όταν καταφεύγουν στο ύστατο μέσο, τη θανάτωση, ενώ εμείς δεν έχουμε πάρει χαμπάρι τίποτε και απλώς μιλάμε για την αναίδεια και την επιπολαιότητά τους.
Και πού να φανταστούμε ότι δεν είναι όλοι τους σώνει και καλά άτεκνοι ή στα πρόθυρα άνοιας όπως θα ήθελε το ηθογραφικό προφίλ στο οποίο καταφεύγουμε από αμηχανία, υστερία ή απλώς καταστροφική μανία.
Σας πέφτουν μελό όλα αυτά; Λυπάμαι καλέ μου ανώνυμε.
Αλλά πιο πολύ λυπάμαι για τα παιδιά μας που μεγαλώνουν σε αυτή την πόλη, που δεν έχουν στη διάθεσή τους ζωτικούς χώρους για να αναπνεύσουν, που δεν ‘έχουν δρόμους να διαβούν’, χώρους για παιχνίδι και υπαίθρια συναναστροφή, δεν έχουν χώρους για δραστηριότητες, λυπάμαι που είναι γεννημένα με χρόνο δανεικό, προορισμένο για τα κάθε λογής και εκπαιδευτικής βαθμίδας φροντιστήρια.
Τέλος, επειδή θεωρώ και τα σκυλιά φίλους, θέλω, το απαιτώ από τη συνείδησή μου να τα φαντάζομαι ‘ανέμελα’ και σε όποιον αρέσει.
Ας σεβαστούμε τη διαφορετική άποψη και ας μη προκαλούμε. Όλοι είμαστε άλλωστε εναντίων της φόλας, αλλά και της παρουσίας ομάδων αδέσποτων ζώων δίχως φροντίδα και μέριμνα στους δρόμους της πόλης μας.
Δεν βλέπουν όλοι το ίδιο τα ζώα. Άλλοι τα λατρεύουν, άλλοι τα φοβούνται. Και οι υπόλοιποι είμαστε κάπου ανάμεσα. Λογικό είναι.
Οι τρεις φίλοι ήταν κάτοικοι αυτής της πόλης και τη σέβονταν πολύ περισσότερο, τουλάχιστον από αυτούς που τη διοικούν.
Σήμερα αντιδρούμε στη θανάτωσή τους. Και ζητούμε να οδηγηθεί ο ένοχος στη Δικαιοσύνη.
Χθες ίσως, θα έπρεπε να διαμαρτυρηθούμε για την ανεξέλεγκτη παρουσία της αγέλης στην πόλη μας, για τη μη ύπαρξη κατάλληλου καταφυγίου, για τη μη εφαρμογή των νόμων από τις αρχές.
Αύριο, θα πρέπει όλοι να νοιαζόμαστε περισσότερο για την πόλη που ζούμε, να αντιδρούμε σε ότι υποβαθμίζει τη ζωή μας και να το δείχνουμε!
δυστυχώς φίλoι συμπολίτες είμαστε κι εδώ ελάχιστοι όσοι καταθέτουμε τον προβληματισμό μας..εμείς τα βρίσκουμε, άλλοι τα' χουν χαμένα εντελώς..
παιδια εναντίον σκύλων σκύλοι εναντίον παιδιών. Οι μόνιμοι, αιώνιοι αντίπαλοι.
Το μόνιμο μονότονο επιχείρημα: "εχουμε κ παιδια" Ταίζεις ένα φουκαριάρικο ζώο πουχει υποφέρει τα πάνδεινα στ' ανθρώπινα χέρια κι ακούς από κάποιο περαστικό ανόητο την επωδό "εδώ τα παιδιά πεινάνε κ ταίζεις τα βρωμόσκυλα" ή "πάρτο πιο πέρα έχουμε κ παιδιά" ή "πως τολμάει κ κατουράει να περάσει από δίπλα το παιδί". Ζούμε σε μια χώρα, απ' ότι φαίνεται γεμάτη παιδιά ιδιαίτερα, παραγεμισμένα με έξτρα θεία ουσία, είναι μια καινοφανής στα χρονικά της χώρας ομάδα, τα παιδια, που μόνο ως αντικείμενο ιδιαίτερης κ τυφλής λατρείας μπορεί να αντιμετωπίζεται. Οφείλουμε όλοι να κλίνουμε με σεβασμό το γόνυ μπροστα σε ένα παιδί κ να υποτιμάμε κ να αδιαφορούμε για τη σημασία οποιουδήποτε άλλου πράγματος ή πλάσματος επί της γης.
Φαίνεται να ξεχνάμε πως όλοι οι εγκληματίες κλεφτες απατεώνες δικτάτορες πολεμοκάπηλοι κλπ του κόσμου τούτου ε, ναι, ήταν κι αυτοί παιδιά. Ο φαντάρος που με το φτυάρι σκότωσε τα κουταβάκια στη μονάδα που υπηρετούσε χτυπώντας τα στο κεφάλι ήταν κάποτε παιδί. Κι αυτός που τόσο εύκολα κ τόσο ύπουλα και υπολογισμένα (τι μαύρη ψυχή, να σε πιάνει ανατριχίλα) σκόρπισε το θάνατο σ' αυτα τα μη ανθρώπινα όντα κάποτε ήταν παιδι. Το νάσαι παιδί δεν σημαίνει κάτι από μόνο του. Το τι διδάσκεσαι και πως και τι ψυχή κτίζεις έχει σημασία. (κιας μη γίνεις γιατρός όταν μεγαλώσεις φτάνει νάχεις με τη σωστή διδαχή -που δεν είναι όλα τα υλικά καταναλωτικά αγαθά που μόνο αυτά τους προσφέρονται απλόχερα - μια λευκή ψυχή χωρίς φοβίες κι εκδικητικότητες και σαχλοματαιοδοξίες) Με την ευχή, αυτή η μορφή του φασισμού του παιδιού να λείψει για να ελευθερωθεί κάποτε η σκέψη κι η ψυχή λέω πως τα σκυλάκια που ξεψύχησαν (και, οπωσδήποτε, ΔΕΝ ΨΟΦΗΣΑΝ) δεν πόνεσαν λιγώτερο απ΄ότι θα πόναγε κι ένα παιδί αν έτρωγε τη φόλα κι απ' ότι πονάω κι εγώ τώρα που σκέφτομαι πόσο ακριβά πληρώνουν την εμπιστοσύνη που δείχνουν στον άνθρωπο τα άλλα ζώα και πόσο οδυνηρό κι επίπονο είναι γι αυτά να εμπιστεύονται αυτό το τέλεια ατελές πλάσμα, τον άνθρωπο που νομίζει πως είναι πολλά περισσότερα α΄π' ότι πράγματι είναι.
Εάν ρωτήσετε ανθρώπους που ασχολούνται με τον φιλοζωικό, θα διαπιστώσετε ότι το πογκρόμ που έχουν εξαπολύσει αυτοί οι εγκληματίες δεν αφορά τρία 'μόνο' σκυλιά δηλητηριασμένα, αλλά πάνω από είκοσι (20!) μέσα στην πόλη. Και μιλάμε πάντα για το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Το ITV σε αυτές τις περιπτώσεις όμως, δεν ήταν εκεί.
Ούτε τα δύο περιπολικά της αστυνομίας συν το ένα αυτοκίνητο της Ασφάλειας. Γιατί η 'αλήθεια' των κρατούντων σκηνοθετείται εκεί που υπάρχουν κάμερες. Όταν σβήσουνε τα φώτα και αποχωρήσει ο κόσμος -ενώ ΚΑΝΕΙΣ τους δεν έχει εμφανιστεί έως τότε- στέλνουνε βιαστικά τους ανθρώπους τους ( δύο και μισή τη νύχτα) για να μαζέψουνε τα πτώματα.
Παραφράζοντας το του "Μποστ.":
«Εγνώρισα τον άνθρωπο
κι αγάπησα τα ζώα»
μπορούμε, νομίζω, να αναφωνήσουμε:
«Εγνώρισα τον Νίκο μας
κι αγάπησα τα σκούπρα»
{για ανακύκλωση}
α-α-ε
Ν.
Δημοσίευση σχολίου