Ο Σπύρος Γραμμένος εγκυμονούσε κι εγέννησε μια κομματάρα, ένα κομμάτι για το Δεκέμβρη:
Μαμά μπαμπά είμαι κουκουλοφόρος
Μαμά μπαμπά είμαι κακό παιδί
Μαμά μπαμπά στην τσάντα έχω μπουκάλια
Μαμά μπαμπά στην τσάντα έχω στουπί
Ποιος έχει την βενζίνη
Ποιος έχει την ευθύνη
Ποιος έχει το πλακάτ
Ποιος θα βαράει τα ματ
Ποιος έχει δικηγόρο
Ποιος έχει μαρκαδόρο
Ποιος έχει το κουτί
με τα Maalox
μαμά μπαμπά μην τους δικαιολογείτε
μαμά μπαμπά δεν τα έσπασα εγώ
μαμά μπαμπά τα έσπασαν ασφαλίτε
μαμά μπαμπά το δέντρο έκαψα εγώ
ήπιαμε χημικά
σπάσαμε μπατσικά
μπήκαμε στο στενό
πήραμε το metro
τους ρίξαμε αυγά
πέτρες πολύ μπογιά
μα κράταγαν ασπίδες
τα μουνιά
Μαμά μπαμπά είμαι κουκουλοφόρος
Μαμά μπαμπά είμαι κακό παιδί
Μαμά μπαμπά τις τράπεζες βαρούσα
Μαμά μπαμπά τις έβριζες κι εσύ
Μαμά μπαμπά είμαι κακό παιδί
Μαμά μπαμπά στην τσάντα έχω μπουκάλια
Μαμά μπαμπά στην τσάντα έχω στουπί
Ποιος έχει την βενζίνη
Ποιος έχει την ευθύνη
Ποιος έχει το πλακάτ
Ποιος θα βαράει τα ματ
Ποιος έχει δικηγόρο
Ποιος έχει μαρκαδόρο
Ποιος έχει το κουτί
με τα Maalox
μαμά μπαμπά μην τους δικαιολογείτε
μαμά μπαμπά δεν τα έσπασα εγώ
μαμά μπαμπά τα έσπασαν ασφαλίτε
μαμά μπαμπά το δέντρο έκαψα εγώ
ήπιαμε χημικά
σπάσαμε μπατσικά
μπήκαμε στο στενό
πήραμε το metro
τους ρίξαμε αυγά
πέτρες πολύ μπογιά
μα κράταγαν ασπίδες
τα μουνιά
Μαμά μπαμπά είμαι κουκουλοφόρος
Μαμά μπαμπά είμαι κακό παιδί
Μαμά μπαμπά τις τράπεζες βαρούσα
Μαμά μπαμπά τις έβριζες κι εσύ
9 σχόλια:
Που έγκειται η κομματάρα, στη μουσική; Δεν νομίζω…
Στους στοίχους…
“Ποιος θα βαράει τα ματ” “σπάσαμε μπατσικά” ευαγγελισμός βίας, νοοτροπία που αναπόφευκατα οδηγεί κάποιους ανεγκέφαλους στο “Δολοφονική επίθεση με καλάσνικοφ εναντίον ανδρών των ΜΑΤ”
“μαμά μπαμπά το δέντρο έκαψα εγώ”
Τα φτιασιδώματα της πλατείας είναι χρήσιμα σε χιλιάδες γονείς και παιδιά, που βρίσκουν εκεί χωρίς μεγάλο κόστος λίγες στιγμές χαράς. Η συμβολική καταστροφή του δένδρου έχει πραγματικές επιπτώσεις σε εκείνα τα παιδιά που δεν έχουν πολλές ευκαιρίες γιορτής. Σύμφωνοι! Αλλιώς έπρεπε να είναι τα πράγματα και κάθε παιδί να έχει άπειρες στιγμές χαράς. Αλλά επειδή δεν είναι έτσι, πρέπει να του στερήσουμε και τις λίγες; Δένδρο που καίγεται...
“μαμά μπαμπά δεν τα έσπασα εγώ”
Καταστροφές ενός εκατ. ευρώ
Τεράστιες ήταν οι καταστροφές που προκάλεσαν καταληψίες στα κτίρια κεντρικών πανεπιστημίων της Αθήνας (στο ΕΜΠ στην οδό Πατησίων, στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη Νομική Αθηνών), στα οποία είχαν «εγκατασταθεί» επί 15ήμερο. Γραφεία και εργαστήρια με ηλεκτρονικούς υπολογιστές λεηλατήθηκαν, οι περισσότερες πόρτες και τα τζάμια βρέθηκαν σπασμένα, οι τοίχοι ήταν γεμάτοι συνθήματα, ενώ οι καταληψίες κατέστρεψαν με βαριοπούλες και λοστούς σχεδόν όλα τα μάρμαρα στις τουαλέτες των ιδρυμάτων με σκοπό να τα χρησιμοποίησουν ως «πυρομαχικά» στις επιθέσεις κατά των ΜΑΤ. Εδώ
“Μαμά μπαμπά τις τράπεζες βαρούσα, Μαμά μπαμπά τις έβριζες κι εσύ” οπότε έχουμε δύο επιλογές ή να καταργήσουμε τα νομίσματα και να επιστρέψουμε στο ανταλλακτικό σύστημα προϊστορικών χρόνων, ή να προστρέξουμε στους τοκογλύφους
Μάλλον αξιοθρήνητο το τραγούδι “κουκουλοφόρος”
Η πολιτική της ανυπακοής
Ο μεγάλος φιλόσοφος του Δικαίου Τζον Ρολς πήγε την πολιτική ανυπακοή ένα βήμα παραπέρα. Εθεσε τους κανόνες της. Οταν κάποιοι πολίτες νιώθουν ότι ο νόμος προσβάλλει τα δικαιώματά τους, οφείλουν να τον παραβούν τηρώντας όμως τρεις προϋποθέσεις: 1) η παραβίαση του νόμου να μην εμπεριέχει βία 2) να γίνεται δημόσια (δηλαδή και χωρίς κουκούλες) 3) οι παραβάτες να πληρώνουν το τίμημα της παράβασης. Το τελευταίο είναι κρίσιμο. Πρώτον, πιστοποιεί ότι οι παραβάτες δεν εξυπηρετούν ίδιον όφελος παραβαίνοντας το νόμο και δεύτερον μεγιστοποιείται το αποτέλεσμα της πολιτικής ανυπακοής. Είτε επικοινωνιακά είτε διά της νομολογίας που εκδίδει κάποιο δικαστήριο.
xaxaxaxaxax
xaxaaxaxxaxaxaxa
re kossak me sima ton asteria!!!\
pragmatika eisai polu asteios!!!
xaxaxxaxax
xxaxaxxaxaxax
Κάθε εποχή και γεννιά έχει τα τραγούδια της π.χ. μετά τη Νομική στις 21 Φλεβάρη 1973 -την ίδια μέρα ο Παπαδόπουλος ήταν στην κεντρική πλατεία στα Γιάννενα μπροστά από το πρώην συντριβάνι για την παρέλαση - ήταν η τελευταία φορά που θαερχόταν στα Γιάννενα -
σε παραλλαγή του τραγουδιού "αν ήμουν πλούσιος" έλεγε
Αν ήμουν πρύτανης
για συγκεντρώσεις θα δινα άδειες σωρό
για να μην δέρνουν στην ταράτσα τα παιδιά
Μα είμαι μαριονέτα συμφορά
και τώρα σέρνουν με τραγούδια το χορό
και ξεσηκώσουν παραδόξως το λαό.
Στη μουσική του γιουπι για
Γιατί πήρανε φαντάρους τα παιδιά
γιατί ήτανε λεβέντες
γιατί ήταν παληκάρια
και φροντίζανε τ' ακαδημαϊκά
Ακόμη στο ρυθμό του τραγουδιού
ασπρα κόκκινα κιτρινα μπλε καραβάκια
Άσπρες κόκκινες κίτρινες μπλε
μελανιές στο προσωπό μου
δεν τις βλέπετε καλέ;
Κι ένα και δυο μετρώ τα χτυπήματα
αχ και το σταυρό μου κάνω,
αν δε βγώ από την Ασφάλεια μανούλα μου
να το ξέρεις να πεθάνω.
Κι αν με παν στη Μεσογείων
κι αν με πάνε στο στρατό,
ένας είμαι εγώ που φεύγω
και θα μείνουν εκατό.
Εμένα δε μου άρεσε το "Ένα κομμάτι για το Δεκέμβρη" ούτε ως σύνθεση ούτε στιχουργικά.Μονότονο και κακής ποιότητας ο στίχος.
Κώστα, ασφαλώς δεν είναι το μεγάλο τραγούδι που θα το τραγουδήσει όλη η Ελλάδα και θα μείνει στους αιώνες των αιώνων.
Είναι μια καλή δημιουργία η οποία σχολιάζει τα τελευταία (προτελευταία πια) γεγονότα. Την στηρίζω και την προτιμώ από ένα ρηχό, αντιγραμμένο και κακογραμμένο σύνθημα σε τοίχο.
Με όσα γράφεις δε διαφωνώ ιδιαίτερα. Για τα πως, πότε, ποιοι και γιατί των γεγονότων, θα μπορούσαμε να λιώσουμε τα πληκτρολόγιά μας.
Όμως ξεχνάς πως πρόκειται για ένα τραγούδι ποιο σύνθετο από ότι δείχνει. Δεν πρόκειται για ανακοίνωση, δημοσιογραφικό κείμενο, δελτίο τύπου ή αφίσα.
Δε θα να αναλύσω τη μουσική ή τους στίχους, όπως οι καθηγήτριες στο σχολείο, ψάχνοντας να βρω τι ήθελε να πει ο ποιητής. Τα τραγούδια δε γράφονται για να αρέσουν σε όλους.
Φαντάσου όμως ακούγοντάς το, ποιος ή ποιοι θα μπορούσαν να τραγουδούν αυτό το τραγούδι.
Σε ποια περίσταση;
Και ακόμη καλύτερα, φαντάσου κάποιους (ποιους;) να το χορεύουν...
Ο Anonymous που ήταν το '73 στην πλατεία (..εγώ δεν υπήρχα καν τότε) νομίζω είναι πιο κοντά σε αυτό που είδα εγώ στο τραγούδι του Σπύρου. Και μας έδωσε και ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία στίχων.
kuluvahata, μα η μονοτονία και η κακή ποιότητα του στίχου, είναι από τα κύρια συστατικά που δίνουν στο τραγούδι την ιδιαίτερη αξία του.
Μπουρδέλο! (24.12.08) από τον Νίκο Δήμου
“όλοι έχουν (κάποιο) δίκιο και όλοι (κάπου) άδικο. Ένα είναι γεγονός – ο κόσμος προβληματίζεται. Σκέπτεται. Ποτέ δεν είχα πάρει τόσα σημαντικά κείμενα. Και μόνο γι αυτό άξιζε η εξέγερση. (…)
Έρχεται καινούργιος χρόνος και απαιτεί αισιοδοξία. Την ψάχνω – αλλά πού να την βρω; Μόνο στα μάτια ορισμένων παιδιών, από αυτά που δεν σπάνε, αλλά διαδηλώνουν ήρεμα και αποφασισμένα την αγανάκτηση και την απελπισία τους.
Σε αυτή τη νέα γενιά που βγήκε στους δρόμους με το θάρρος που εμείς δεν είχαμε, αφιερώνω αυτό το κείμενο.”
ΝΙΚΟΣ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑΣ.ΣΙΔΕΡΗΣ ΙΣΙΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ.ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ.ΣΩΤΗΡΙΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ.ΤΑΣΟΣ ΜΑΓΛΑΡΙΔΗΣ. ΚΟΥΜΗΣ - ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ.ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΤΕΖΑΣ.ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ. . ΣΟΥΛΕΙΜΑΝ ΑΚΙΑΡ.ΘΟΔΩΡΗΣ ΓΙΑΚΑΣ.ΛΟΥΤΦΗ ΟΣΜΑΝΤΖΕ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ."ΚΑΠΑ ΜΑΡΟΥΣΗ"(ο 32χρονος επιχειρηματίας Περικλής Ρεπάκης, ο 57χρονος δικηγόρος Μανόλης Κοντόπουλος, ο 59χρονος χρυσοχόος Ιωάννης Νεμετζίδης κι ένα - αγνώστων στοιχείων - νεαρό άτομο)
Φίλε ΚΩΣΣΑΚ σε αυτά τα μάτια δες την αισιοδοξία
Κείνο που με τρώει
κείνο που με σώζει
είναι π' ονειρεύομαι
σαν τον καραγκιόζη
Φίλους και εχθρούς
στις φριχτές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα
σαν να 'ταν επιβάτες
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει πού να πάει
Σαν κουκιά μετρώ
τα λόγια του καμπούρη
πίσω απ' το λευκό πανί
μέσα στο κιβούρι
Μα όσο κι αν μετρώ
κάτι περισσεύει
Τρύπια ειν' η αγάπη μας
και δε μας προστατεύει
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Κόκκινα αυγά ή καρναβάλια
μέσα από την κάλπη τη στατιστική
Μας κοιτάζει ο Χάρος
και του τρέχουνε τα σάλια
Σαν σκιές γλιστρούν
λόγια και εικόνες
Κάρα σκουπιδιάρικα,
φεύγουν οι χειμώνες
Αν δε ντρέπεσαι
να καθίσεις πίσω
Έλα Ηπείρου κι Αχαρνών
να σε γιουχαΐσω
Λευκό μου σεντονάκι
λάμπα μου τρελή
Ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου
τούτο το παιδί
Που δεν έχει απόψε
πού να πάει πού να πάει
δεν ειναι κακο το τραγουδακι και σε χαριτωμενο τονο, μαλλον ομως "ασφαλιται" ειναι οχι "ασφαλιτε"
ανωνυμε ολα αυτα τα ματια που ανεφερες που ανεφερες για να δουμε την αισιοδοξια ειναι σβηστα, πικρα ισως αλλα αισιοδοξια δυσκολα. που την βλεπεις στο οτι ανθρωποι σκοτωνονται ακομα αδικα?
καλη χρονια σε ολους
Δημοσίευση σχολίου