"Περπατούσα κατά μήκος του δρόμου με δύο φίλους. Ηλιοβασίλεμα. Αισθάνθηκα ένα ίχνος μελαγχολίας. Ξαφνικά ο ουρανός έγινε κόκκινος σαν αίμα. Σταμάτησα, έγειρα στο κιγκλίδωμα, κουρασμένος αφόρητα. Και εξέτασα τα φλεγόμενα σύννεφα που μαζεύονταν στον ουρανό σαν πηχτό αίμα, σαν ένα ξίφος πάνω από τα σκούρα μπλε φιόρδ και την πόλη. Οι φίλοι μου συνέχισαν να περπατούν. Στάθηκα εκεί, τρέμοντας από φόβο. Άκουσα τη φύση να βγάζει μια βροντώδη, ατελείωτη, διαπεραστική κραυγή." (Ο Edvard Munch για τον πίνακά του "Η κραυγή")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου